Een les in het snijden van geasterieerde edelstenen
Robijn, saffier, granaat, maansteen, kattenoog-beryl, kwarts, chrysoberyl, oogtoermalijn, eastatiet, diopside, zelfs opaal in zeldzame gevallen - ze delen allemaal die magische ironie van het veranderen van dichte rutielonzuiverheden in vlammend asterisme. Maar ondanks het feit dat een tiental van dergelijke materialen over de hele wereld voorkomen, dat de prijs van goede ruwe varieert van een paar cent per gram tot meer dan duizend dollar per gram, weten maar weinig lapidaries hoe ze geasterieerde materialen moeten snijden en minder maken er nog steeds een specialiteit van.
Het snijden en polijsten van geasterieerde edelstenen is een uitdaging. Daarnaast is het een soort manier om een vleugje India mee naar huis te nemen voor de mensen die misschien nooit naar de Asea komen. Je vindt niet veel ster robijnen en saffieren in het Midwesten. Iedereen die getraind is in de basisprincipes van lapidair kan echter meteen beginnen met het snijden van sterstenen, omdat de enige echte verandering is dat je weet hoe je je ruwe steen moet kiezen en oriënteren.
Slecht materiaal zal niet schitteren voor al je arbeid, en zelfs het beste materiaal kan niet schitteren is verkeerd georiënteerd. Geduld is de sleutel. Aarzel niet om veel tijd door te brengen tussen de stappen door. Controleer uw oriëntatie opnieuw. Was je handen en je stenen en je dopstick opnieuw. Je ruwe steen is eonen oud en je afgewerkte edelsteen gaat nog eonen langer mee, dus neem er de tijd voor.
De eerste stap is het selecteren van goed materiaal. Om dat te doen, moet u naar een goede importeur of een lapidaire voorraad gaan die gespecialiseerd is in geasterieerde materialen. De meeste lapidaire bevoorradingshuizen verwerken alleen mijnenmateriaal, want de beste kwaliteiten kunnen het losgeld van een koning kosten. Toch hoef je niet als een pro robijnen te snijden. Stergranaat is in ieder geval goedkoop in de vierstralenvariant, en zelfs de zesstralengranaat is lang niet zo duur als andere materialen. Zelfs sommige kwarts zal steren, hoewel vaak zo zwak dat dergelijke stenen eigenlijk worden ondersteund met een spiegel om meer licht door de steen te reflecteren en de ster beter zichtbaar te maken.
Om materiaal te selecteren, hebt u een brekingsvloeistof nodig zoals Refractol, een zware olie ongeveer zoals Motor Honey of STP. Dergelijke motorproducten zouden ook werken, maar brekingsvloeistoffen zijn kleurlozer. Zorg ervoor dat u uw ruwe onder sterk zonlicht of onder heldere, niet-ontdooide gloeilampen onderzoekt. Frosted lampen of tl-verlichting hebben de neiging om de ster uit te spoelen en het onmogelijk te maken om taai te beoordelen. Sterk zonlicht is veruit het beste. Zelfs in een afgewerkte steen zal een ster die er helder en duidelijk uitziet onder niet-ontdooid licht nieuwe helderheid en scherpte krijgen wanneer hij in zonlicht wordt bekeken. De stralen vernauwen zich in het zonlicht en concentreren zich tot hun volledige schittering.
Dus neem het ruwe in de zon en ga op sterrenjacht te midden van de kristalas. Om dit te doen, moet je begrijpen hoe het kristal wordt gemaakt, dus stel je voor dat korund aluminium oxide is dat groeit als een zeszijdige boom, tegelijkertijd omhoog en uit, zodat als je er overheen snijdt, je groeiringen binnenin blootlegt, zoals de groeiringen in een boom, behalve natuurlijk, dat de "ringen" geen cirkels zijn. Het zijn zeshoeken, die vanuit het midden uitstralen als een zeszijdig doelwit. Daar is je ster, die uit dat centrum straalt met zes stralen die naar het midden van elke kant gaan. Elk van die stralen gaat recht naar beneden aan één kant.
Als je dit kristal als een bol zou snijden, zou je twee sterren hebben, aan tegenovergestelde zijden, en de stralen zouden zich naar beneden uitstrekken als lengtelijnen op een bol, stralend van de polen en rakend aan de evenaar. Snijd langs de evenaar en je hebt twee sterren cabochons. Snijd elk van deze in dezelfde richting, maalgoed en je zou meer ster cabochons hebben. Maar stel dat je de andere kant op snijdt, een plakje langs de zijkant van het kristal neemt, van pool tot pool. Dan zou je natuurlijk geen ster hebben, maar alleen de straal die langs die kant van het kristal naar beneden kwam. Knip het zo dat de straal recht naar beneden komt in het midden van de cabochon, en dat is hoe het oog van Eat wordt gemaakt, dat er prachtig uitziet in een handgemaakte ringomgeving .
Dus nu weet je hoe je je de oriëntatie van een korund kristal kunt voorstellen. Als je een mooi zeszijdig kristal hebt, hoef je het alleen maar zo te draaien dat je neerkijkt op een zeshoek en je weet dat je naar een van de uiteinden van het kristal kijkt, niet naar een van de zes zijden. Daar in het midden van elk uiteinde zal het centrum van elke ster zijn, dus het is daar dat je je brekingsvloeistof plaatst. Tenminste, als je een mooi zeszijdig kristal had.
Maar stel dat je een klomp van mijn run of massief materiaal vasthoudt dat zo gebroken of afgerond is dat het er niet uitziet als een soort kristal. Dit is wat je waarschijnlijk hebt, maar je kunt het gemakkelijk genoeg oriënteren. Laten we eerst eens kijken naar uiterlijkheden.
Je hebt een klomp korund. Als het een tint rood is, is het robijn, en als het een andere kleur is van blauw tot groen of geel of combinaties van die kleuren, dan is het saffier. Ze zijn allemaal hetzelfde kristal en dezelfde ster, dus je begint met proberen te achterhalen waar de sterren liggen. Als die er zijn.
Asterisme starring wordt veroorzaakt door de dichtheid van rutiel onzuiverheden in de steen. Dezelfde onzuiverheden die heldere robijnen en saffieren bederven en ze veranderen in lelijke junkiet die alleen nuttig is als industrieel schuurmiddel, diezelfde onzuiverheden kunnen zo geconcentreerd raken dat de optiek - en de prijs - van de steen plotseling een gezicht krijgt. Genoeg rutielonzuiverheden maken sterren.
Wees dus niet verbaasd als je klomp korund er mistig uitziet en bezaaid is met rutiel, want dat is het spul waar sterren van gemaakt zijn. Je probleem op dit punt is proberen te bepalen welk deel van deze klont het einde van het kristal is. Zo weet je het.
Als je je exemplaar in de zon draait, zie je een vage glans die niet indrukwekkender is dan je zou kunnen zien op een stuk ruw calciet. Op robijn zal deze satijnachtige glans zilver zijn aan de zijkanten van het kristal, maar meer goudkleurig aan beide uiteinden van het kristal, waar de sterren liggen. Op saffier zal de glans zwart zijn aan de zijkanten van het kristal en veranderen in een lichter zilver aan de uiteinden. Zoek een "einde" en je vindt de ster.
Maar soms kan kleur je niet zo netjes leiden, dus kies gewoon het schoonste oppervlak en probeer daar je brekingsvloeistof. En als dat niet mogelijk is, moet je misschien een klein raam slijpen - waar dan ook, kies gewoon een plaats, maar onthoud dat je karaatgewicht wegslijpt. Maal een venster waar je niet veel verliest en probeer de brekingsvloeistof.
De vloeistof komt er dik uit als ijs en het duurt een seconde voordat de tepel bovenop de druppel in een lens is neergedaald. Die lens gaat echter maar een ogenblik mee, want hij blijft afvlakken, waardoor je maar een glimp van de ster of het been krijgt. Maar vloeistof is goedkoper dan ruw, dus veeg het gewoon af en probeer het opnieuw, en opnieuw, en opnieuw, als het moet.
Als je geluk hebt, zie je daar misschien een ster. Zo niet, dan vind je slechts één "poot" of straal van een ster, maar dat is goed. Markeer gewoon de richtingen van dat been en trek er overheen met een aluminium potlood (aluminium lasstaaf geslepen tot een punt is hiervoor een uitstekend instrument). Zodra u de richting van één been kent, kunt u het monster draaien, het been in beide richtingen volgen en een ander venster slijpen. Op deze manier kun je vinden waar de stralen elkaar kruisen en daar staat je ster. Net als de wegen rond Rome leiden alle stralen naar een ster.
Het is mogelijk om een kristal zodanig te laten breken dat de ster alleen aan de rand voorkomt, zodat in de cabine kan worden geslepen met de ster in het midden - of je moet misschien een heel kleine cabine slijpen om de ster te centreren, maar dat is pech en daar kun je niets aan doen. Behalve in plaats daarvan een ander stuk kopen. Meestal heb je de keuze om één hele diepe cabine te snijden, of om het kristal zo te snijden dat je twee ondiepere cabines krijgt. En hier moet je rekening houden met het materiaal. Om de een of andere reden lijkt robijn vager te staren dan saffier, dus robijnen moeten dieper worden gesneden om de extra steendiepte toe te staan het asterisme te concentreren. (De ster in synthetische stenen schijnt daarentegen niet op uit de diepte van de steen, maar beweegt alleen over het oppervlak van de edelsteen. Dit verschil is in het begin moeilijk te zien, tenzij je een natuurlijke en een Linde-steen hebt om naast elkaar te vergelijken.)
Het is ook mogelijk om een koepel te snijden die te diep is om een ster te helpen. Als de koepel te hoog is, kun je de stralen van de ster afsnijden en deze reduceren tot een glanzende schijnwerper of onregelmatige vlek die een "girasol" wordt genoemd. Sommige ruwe zal niets anders doen dan girasol, ongeacht hoe het is gesneden, dus je moet voorzichtig zijn in je keuze.
Nu is het tijd om de steen te doppen. Als je een klein stukje hebt en er slechts één cabine uit gaat snijden, kies dan een van de twee kristallen uiteinden en maal het plat om als basis op de dopstick te gebruiken. Als je een langer kristal hebt en twee cabines wilt, moet je het in tweeën snijden (denk aan de evenaar) en elk van die gezaagde oppervlakken kan dan worden gedopeerd.
De allerbeste manier om deze stenen te doffen is om een messing dopstick en Epoxy te gebruiken. Dit maakt de sterkste hechting mogelijk, zorgt ervoor dat je je rough niet door de kamer hoeft te jagen en is heel gemakkelijk te verwijderen. Verwarm de dopstick gewoon in een klein vlammetje en je steen valt eraf. Eenvoudig. Dus dop je steen met Epoxy en je bent klaar om te beginnen.
